امام علی علیه السلام که همه شیفته ی اویند گاه باید در کلامِ اهل فن در رشته های مختلف دینی، انسانی جستوجویش کرد، گاه باید در کلام خود او و نیز گاه باید در ظرایف سخنان نبی خاتم(ص) نگریست. آنچه که گویندگان صاحب فن، در هر رشته ای از او بگویند البتّه که با فهمی بشری و مقیاسی انسانی و عقلانی صورت میگیرد، بدیهی است که یک حکیم، یک عارف، یک فیلسوف، یک فقیه، یک محدّث، یک مفسّر، و یک عالم در حوزه ی فهم و دانش خود او را می یابد و می شناسد و بیش از آن نه برای ایشان مقدور است و نه توان آنان جز این را اجازت می دهد. با اینکه برخی از صاحبان فنون برشمـرده، در کار خود بی نظیـر زمان بوده اند امّا با این همه آنچه از او میگویند به قدر او نیست بلکه به اندازه ی «فهم» خود آنان است. و اینها همه نشان از کامل بودن او است و او انسانی کامل است و انسان کامل در حصر کلام و اسارت بیان نمی گنجد، فهم ها عاجز و کوتاه و حلقها تنگ و ناتوانند و واژه ها کوچک و نارسا. انسان کامل که در همه ی ابعاد وجودیِ خویش کامل گشته، هیچگاه در انحصار فهمِ یک شخص درنمی آیـد و هیـچگاه دام انـدیـشه و بیـان یک عالم نمی تواند وی را به اسارت بگیرد به گونهای که همه ی او را دربربگد و به تعامی از او سخن بگوید. یک فیلسوف که فلسفه را به خوبی فهم و درک کرده و به راستی به این نام راه برده است با آنکه دارای ویژگیهای خاص است و انسانی «نایـاب» و یا «دیـریاب» محـسوب می شود اگر بخواهد از او سخن بگوید با فهم فلسفی او را فلسفه دانی عالی و فیلسوفی بی نظیر می یابد و همین است حال یک عارف، یک حکیم، یک فقیه، یک مفسّر و یک دانشمند و اینها همه بخشی از وجود اوست نه همه ی وجود او و باز این فهم ها، همه بخشی از فهم آنان نسبت به کوهی است که آنطرفش همواره ناپیداست و بخشی از یک اقیانوس است که به منظر چشـم درمیآید، مابقی آنچه میشود؟
امّا در این رساله بهتر آن دیدیم که در متن آنچه که از قول رسول خداست فقط همان را نقل کنیم و غیر از سخن حضرتش چیزی نگوئیم، مگر به ضرورت و نیاز. چه، قصد ما در این اثر آن بوده که مقام الهی علی را از دریچه ی وحی و کلمات حضرت ختمی مرتبت که برخاسته ی از وحی الهی است بازگو کنیم و در واقع علی را از دریچه ی نگاه رسول خدا بررسی نماییم. چه، هیچ نگاهی در شناختن و دیدن علی بن ابیطالب(ع) نافذتر از نگاه حضرت رسول نیست که جز خود علی، خداوند و حضرت نبوی کسی به تمامی علی را نشناخته است. چون شناخت علی جزو ضروریّات دین محسوب میشود. بهترین راه را آن دانستیم که دین و علی را از زبان صاحب دین یعنی رسول خدا بشناسیم. و لذا فقط به نقل روایات بسنده کردیم و آنها را به ترتیبی چیدیم که خود گویای حقایق باشد. و چنانچه روایتی محتاج به شرح بود با روایتی دیگر بدون دخالت نظر خود آنرا شرح و بیان کردهایم.باری حضرت مولا علی(ع) در نظر رسول خدا(ص) یک انسان کامل و جامع و مانع است، انسانی است آسمانی که در آسمانها او را بهتر از اهل زمین میشناسند و لذا در نظر و نگاه رسول خدا، عـلی(ع) القاب، اسماء، صفات و مناقبی دارد که همه ی آنها هرگز در هیچ خوبِ دیگری در ایـن عالم جمع نمی شود چه برخی از صفات به مانند «امیرالمؤمنین» جزو القاب انحصاری و اختصاصی اوست و هیچکس دیگر در این باره شریک و همراه او نیست، صفت «فاروق اکبر» و «صدّیق اعظم» نیز چنین است که غیر از او فاروقی برای حق و باطل، و ایمان و کفر وجود ندارد و غیر از او نیز صدیق اکبری وجود ندارد و لذا طبق روایات هرکس این صفتها را به خود نسبت بدهد «کذّاب» و «دروغگو»ست