نگر مولانا در امر طب دوسویه و کلّی است. یعنی به هر دو جنبۀ جسم و روح نظر دارد و گذشته از دانش صوری در طب عملاً هم با طب زمانۀ خودش به ضرورت کار مداوا و درمان دردها را هم انجام میداد. نقش او در طب معنوی و روحانی چیزی نیست که از عالمان و محقّقان این راه پوشیده باشد.