کتابی که هم اکنون در پیش روی شما قرار گرفته تلاشی است برای ترتیب دادن و تنظیم کردن آیات در مثنوی مولانا. این کار هرچند که توسّط برخی دیگر از دانشمندان و مشتاقان مولانا صورت گرفته ولی به این شیوه ای که این راقم رقم زده برای نخستین بار است که انجام می شود. یعنی برای بار نخست است که مثنوی و ابیات آن در استخدام قرآن قرار می گیرد. در این شیوه که کاری دشوار و مشقّت بار بوده ابیات مثنوی را بر اساس ترتیب سوره ها و آیات قرآن تنظیم نموده و از سوره ی شریفه ی حمد تا آخرین سوره یعنی سوره ناس را در بر گرفته است. با آن که همه ی آیات قرآن ترجمه و شرح نشده ولی این ترتیب بندی می تواند به خواننده ی قرآن کمک شایانی کند تا از این طریق فهم بهتری نسبت به قرآن پیدا کند.
از عللی که باعث شد این راقم که بیش از سی سال است که با مولانا و کتاب او مأنوس است به این کار دست بزند این بود تا برساند که مولانا عارفی مذهبی و مسلمان است و در مسلمانیِ خود نیز بسیار پایبند. این کتاب نشان می دهد که او تا چه اندازه با قرآن عجین بوده که به تمامی از تمامیّتِ آیات در سخنان خود بهره می برده است. و نیز بیانی برای آن دسته از مدّعیان مولوی شناسی و مولوی دوستانی که هرگز به قرآن عنایت و اهتمام نداشته اند باشد تا بدانند که بدون توجّه به قرآن نه به مولانا نزدیک اند و نه مولانا را بدون قرآن می توانند بفهمند. این کتاب نشان می دهد که بیشتر ابیات مثنوی در شرح آیات قرآن است و اگر گرایش و میل به قرآن و شناخت قرآن در کار نباشد بی تردید شناختی از مولانا و مثنویِ او نیز در کار نخواهد بود. باشد که این کتاب که برای نخستین بار و با این انگیزه های فرهنگی و راستین در اختیار مثنوی پژوهان و مولوی دوستان قرار می گیرد سبب انس بیشتر ایشان با کتاب خدا و نیز شناختی درست تر از مولانا و مثنویِ او باشد. و اگر چنین توفیقی در فهم و فکر حاصل آمد البتّه که این راقم را نیز از دعای خیر فراموش نکنند.